Wednesday 22 May 2013

RAMADHANKU....kenangan sepanjang zaman..

Rejab datang lagi,tak lama lagi Sya'ban pula bertamu dan kemudian In Sha Allah Ramadhan menjelang...Allahuakbar ! inilah saat-saat yang dinantikan oleh semua umat Islam. Banyak kenangan yang ingin Angah coretkan menjelang Ramadhan ni. Kalau dulu, di kampung Angah,bermulanya Rejab..kebanyakan orang tua-tua sudah mula berpuasa sunat,ibadah tersebut dipertingkatkan lagi bila menjelang Sya'ban dan apatah lagi dibulan Ramadhan. Petang sebelum diumumkan bermulanya tarikh berpuasa,kami berkumpul mendengar penumuman di radio. Bila diumumkan tak nampak anak bulan maka kami pun terlompat-lompat gembira..sebab esok boleh makan waktu siang lagi !..hehehe..itu waktu dulu,zaman kanak-kanak apalah yang kami tahu tentang fadhilatnya berpuasa dibulan Ramadhan.... . Hari pertama berpuasa,nak bangun sahur cukup 'siksa' punggung dah bangun tapi kepala masih atas bantal ! apalagi atuk Angah pun baca 'surah' pagi-pagi buta tu...makan sikit aje,tak lalu kononnya. Sebenarnya nak cepat pergi sambung tidur !. Paling Angah tak tahan atuk angah bangun seawal jam 3.30 pagi ! pukul 4.00 kejut kitorang makan...( nak nya kejut le kitorang kul 5.30 ke...kul 7.00 ke..hehehe....)Siangnya kuranglah nak bermain..takut kehausan,so,balik sekolah terus tidur..atuk tak marah sebab tau kitorang berpuasa..lagipun bulan puasa kami tak mengaji. Wan Hawa suruh kami ngaji kat rumah je...(tapi tak mengaji pun...) Al-Quran tu 'tidur' sampai lepas raya !!!. Suasana berpuasa di kampung Angah memang sangat seronok ketika itu,sebelum menjelang waktu berbuka kebanyakan orang2 tua pergi ke masjid. Mereka berbuka di sana alah kadar sahaja. Kemudian solat magrib seterusnya akan berterawih sebanyak 23 rakaat termasuk solat witir. selepas tu barulah mereka menikmati moray yang ada...meriahnya. Waktu tu Angah and the gang memang rajin ke masjid, solat moray namanya !!. Kami buat jugak Terawih tapi banyak yang tertinggal dari yang dibuat,ada-ada saja masalah kami,kejap ada yang terkentut dan buat2 pergi ambil wuduk..(sebenarnya saja nak tinjau apa moray yang ada...) nakal sungguh kami ketika itu. Angah ada sorang kawan...dah arwah pun..sambil sujud dia sempat bagi tau angah apa moray yang ada di belakang tabir ! hahahaha...agaknya orang tua-tua yang solat sebelah kami pun tak khusyuk..boleh dengar kami bercakap semasa sujud...seingat Angah masa kecil dulu musim buah-buahan masak dalam bulan puasa...fuhhh! siksa jiwa raga dibuatnya..tengok rambutan yang merah mmenyala,manggis yang tertonggok dalam bakul....sebelum berbuka perasaan tamak haloba pun sampai...ambik semua buah-buahan letak dalam satu bekas..takut orang lain akan makan. Bila dah berbuka..kena pulak minum air sirap selasih 4 - 5 gelas,apa pun tak boleh ! buah-buahan yang disimpan langsung tak diusik ! apa lagi atuk Angah pun membebel...buat muka seposen cabut pegi masjid ! . Bulan puasa memang bulan rahmat ..meriahnya kami dengan juadah yang sedekahkan oleh jiran..masak 1 jenis lauk.masak lebih sikit ,hantar rumah jiran..nanti jiran balas balik dan banyaklah juadah kami...seronoknya. Malam tujuh likur..saat paling meriah dalam sejarah hidup Angah...bermula malam tujuh likur..berbaris-baris pelita likur di pasang sepanjang jalan di setiap rumah ..dan mereka yang pulang dari terawih pun mudah untuk berjalan pulang..masa tu elektrik pun belum ada lagi...jadi pelita likur lah yang menerangi sepanjang perjalanan pulang...dah sampai malam tujuh likur...kami dah mula tuang ke masjid...leka pulak bermain bunga api yang masa tu belum diharamkan lagi. Harga bunga api pun baru sepuluh sen sebungkus. Curi-curi makan ketika puasa? hahahaha....tentulah ada !. Bukan makan,tapi minum tu pun di sekolah agama petang...minum air kolah masjid ! masa tu tak terfikir pun air bersih ke tidak? air kolah tu cuma air hujan je..tetapi sedap sangat rasanya sebab tak tahan kehausan ! bila Ustaz Hamzah tanya "sapa yang tak puasa hari ni?',buat muka solehah je masih-masing,walhal segelen air kolah masjid dah masuk perut !..'bagusssss..jangan tak puasa atau tipu puasa...Allah Maha Mengetahui ! ' sambung Ustaz lagi sambil senyum (macam dia tau je kitorang dah teguk air kolah masjid tadi....hahaha...kelakar giler,kalau masa tu ada sakit kencing tikus..kitorang lah dulu yang kena..sebab kolah tu cuma tadahan air hujan yang ditutup rapi di atasnya..time berbuka buat2lah letih...makan pun tak lalu..sebab dah kembong minum air kolah masjid. Tapi bukan selalu buat tau ! sesekali je...sebab cuaca terlalu panas (ewahhhhh..cuaca la konon ! ). Ada satu peristiwa yang tak boleh Angah lupakan..ha.. ini kes Cik Seri Banun kita curik2 makan ! menyorok belakang pintu umah dia...kitorang nak ajak mandi sungai..tanya Aki Nok (ayah Cik Banun lah)dia kata Cik Banun tidur ( Cik Banun ni anak manja Aki Nok ! ) bila pegi belakang umah tengok dia sikit punya cantik menyuap...apa lagi kitorang sergahlah dia... maka tercampaklah pinggan nasinya lantas dia pun tersedak-sedak..dah confirm2 lah kitaorang kena marah ngan Aki Nok sebab kacau Cik Banun sampai tersedak2 !)..kami pun terus ke sungai buat muka sadin...hehehe...sampai di sungai maka terbarailah gelak kami semua..petang tu cik Banun tak jadi ikut kitorang mandi...malu kot..Angah pun pernah kantoi juga dulu..kantoi ngan atok...manakan tidaknya,petang tu atok buat lengkong (agar-agar) ,warna merah menyala...bergoyang-goyang pulak tu dalam talam (macam mintak dimakan je...) maka gugurlah iman Angah masa tu...apa lagi dengan lahapnyalah Angah makan lengkong tu..apa lagi kena sergahlah ngan atuk..maka lengkong pun meluncur masuk ke perut tanpa sempat dikunyah..hahaha..nasib baik lengkong...kalau benda lain confirm mati tercekik Angah masa tu...itu duluuuuuuuuu. masa kecik2 baru belajar nak puasa.. Bila dah remaja kuranglah Angah ke masjid berterawih...dah malu kononnya.! dah tak kisah nak g 'solat' moray lagi,di rumah sahaja.Masa tu Along dah pun kerja. Lela,Ijat dan Mie dah balik semula ke rumah mak dan ayah mereka. Tinggal Angah dengan adik Ita. Sepanjang Ramadan selepas Magrib..bersembang dengan Lela dan Jawa. Aduhai...rindunya pada saat-saat yang ditinggalkan...sesekali balik kampung terpandang rumah lama atuk...kenangan lalu kembali menerjah di hati..sebak terasa didada...rasanya tak mahu ku lepaskan semua kenangan itu...apakan daya masa terus meluru kehadapan tanpa menunggu sedetik pun terus membawa kenangan yang semakin jauh